ปัจฉิมพุทโธวาท

ปัจฉิมพุทโธวาท


หนฺททานิ ภิกฺขเว อามนฺตยา มิโว
วยธมฺมา สงฺขารา
อปฺปมาเทน สมฺปาเทถ.


ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ เราขอเตือนพวกเธอว่า สังขารทั้งหลาย
มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
ขอพวกเธอทั้งหลาย จงยังประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน
ให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด.

(มหาปรินิพพานสูตร. ๑๐/๑๔๘)



อนิจฺจา วต สงฺขารา อุปฺปาทวยธมฺมิโน
อุปฺปชฺชิตฺวา นิรุชฺฌนฺติ เตสํ วูปสโม สุโข.

สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยงหนอ
มีอันเกิดขึ้นและเสื่อมไปเป็นธรรมดา
เกิดขึ้นแล้ว ย่อมดับไป
ความเข้าไประงับแห่งสังขารทั้งหลายเหล่านั้นเป็นสุข.

(มหาปรินิพพานสูตร. ๑๐/๑๔๙)


.......................................


ปัจฉิมพุทโธวาท

 
                                               ภิกษุ                 ทั้งหลาย              คลายความเขลา
                                          บัดนี้เรา                 ขอเตือนเธอ          กันเผลอไผล
                                          ว่าสังขาร               ทั้งหลาย               มีหมายใจ
                                          มีเสื่อมไป               เป็นธรรมดา          อย่ากังวล

                                              เธอจงยัง            ประโยชน์ตน         ประโยชน์ท่าน
                                          จงมุ่งมั่น                 ให้ถึงพร้อม            ยอมฝึกฝน
                                          ด้วยความไม่            เผลอสติ               ผลิกมล
                                          ประมาท...ตน          จนไม่คิด               พิจารณา

                                                        (มหาปรินิพพานสูตร. ๑๐/๑๔๘)



                                              สังขาร               ทั้งหลาย                หมายเกิดก่อ
                                         ไม่เทียงหนอ            สักอย่าง                 ทางใฝ่หา
                                         มีเกิดขึ้น                  และเสื่อมไป           เป็นธรรมดา
                                         เกิดขึ้นมา                แล้วย่อมดับ            ลับลาไป

                                              ความเข้าไป        ระงับ                      ดับสงสาร
                                          แห่งสังขาร             ทั้งหลาย                 คลายสงสัย
                                          เหล่านั้น..พลัน       พ้นทุกข์                   คลุกหทัย
                                          เป็นสุข...ใจ            สงบเย็น                  เช่นนิพพาน

                                                          (มหาปรินิพพานสูตร. ๑๐/๑๔๙)